[P18+] Smile! 2

Megan

Tytuł: Smile! 2
Przedział wiekowy: P18+
Typ: Tasiemiec
Status: rozpoczęty // w toku
Gatunek: różne
Miejsce: Polska - Korea Południowa
Występują:
Meganne
Aleks Febo
Sungmin Febo
Roman i Hanna - rodzice Meg
Jadwiga - babcia Meg
Yunho
Jaejoong
Junsu
Changmin
Yoochun
Edyta
Dorii
Gandzia
Tina (wybacz xD)
Menadżer zespołu
Osoby drugoplanowe

To taki surprajs XD Nawet nie spodziewałam się że tak szybko mi pójdzie napisanie drugiej części. I wyszła całkiem spora. Nie wiem czy się spodoba i nie wiem kiedy napisze następną część.
I tak ... Proszę się nie nabijać z Aleksa Febo i z nazwiska Meg :hamster_evillaugh:

Nie mogłam nic sensownego wymyślić. i pisząc tego ficka faktycznie wyobrażałam sobie Aleksa xDDDD Więc Aleks to Aleks xD A czemu wzięłam akurat jego z Brzyduli a nie np. Marka? Bo taki lowelas mi nie pasował do roli .... dowiecie się jak przeczytacie xD
Mam nadzieje że się wam spodoba :)
Ah i od razu ostrzegam. Ten fick będzie hardcorem w porównaniu do pierwszej części. Może pierwszy rozdział tego nie ukazuje, ale na wszystko przyjdzie czas.
Enjoy!

. . : : ~ Rozdział pierwszy ~ : : . .

Meganne Dobrzańska - Febo przemierzała korytarz swojego domu. W głowie kłębiły jej się tysiące myśli na minutę, jedna goniła drugą, ale żadna nie mogła doścignąć innej. Dłonie, na których nie było żadnych ozdób, prócz skromnego złotego krążka, pociły się nadmiernie. W oczach szkliły się łzy. Serce waliło mocno w jej klatce piersiowej. Meg stanęła przed drzwiami gabinetu. Niepewnie uchyliła drzwi i wślizgnęła się do środka.
- Aleks masz chwilkę? – spytała cicho zatrzymując się przed biurkiem bruneta. Mężczyzna podniósł wzrok znad papierów i obrzucił ją obojętnym spojrzeniem. Poczuła ciarki w okolicach serca.
- Jeśli to coś nie cierpiące zwłoki, to tak. – odparł spokojnie. – Ale jeśli to jakaś bzdura, to lepiej wyjdź.
Meg spuścił wzrok, czując łzę na policzku. Podniosła z powrotem na niego wzrok i westchnęła cicho, sadowiąc się w fotelu naprzeciwko biurka Aleksandra.
- Posłuchaj, ja …
- Znowu mamy wałkować to samo? – warknął wstając, aż fotel na którym siedział przewrócił się. – Nie mam zamiaru dać ci rozwodu!
- Ale Aleks … - załkała cicho dziewczyna czując jak nogi jej miękną. Mężczyzna obrzucił ją pogardliwym spojrzeniem.
- To że się puściłaś jak jakaś szmata podczas naszego narzeczeństwa to twój problem. Trzeba było mnie oświecić przed ślubem że spodziewasz się bękarta! – wykrzyknął żywo gestykulując dłońmi. Spojrzał na nią rozwścieczony. – A może myślałaś że wrobisz mnie w tego dzieciaka?
- Błagam Aleks to wcale …
- To wcale nie tak jak myślisz. – dokończył za nią z ironią. – Wiem o tym kochanie. – prychnął wściekle. – Jednak gdy nie chciałaś się ze mną kochać w noc poślubną wszystko stało się jasne, a brzuch który z miesiąca na miesiąc robił się coraz większy nie poprawiał twojej sytuacji. – machnął ręką widząc jej łzy. – Nie martw się. Aż tak bardzo nie widać że to mieszaniec. – dodał stawiając fotel na swoje poprzednie miejsce i usiadł na nim.
- Nie mów tak o moim dziecku! – zdenerwowała się Meganne. Jak on śmie tak mówić o żywej istocie ludzkiej? Meg patrzyła na niego z nienawiścią w oczach.
- Jeśli to wszystko to …
- Ale Aleks … - Meg ponownie się odezwała, czując jak robi jej się słabo.
- Niech zgadnę. – przerwał jej brutalnie. – Po raz milionowy w tym miesiącu chcesz mnie błagać o rozwód?
Meganne zatkało. Jej mąż miał wyobraźnie, był zimnym i bezwzględnym człowiekiem, traktował ją jak ścierwo w ich domu, jedynie w towarzystwie był czułym i kochającym mężem. Tak bardzo różnił się od Yunho, o którym Anne starała się zapomnieć od bardzo dawna. Gdy chciała się odezwać do gabinetu wpadł mały chłopczyk z piłką pod pachą.
- Tato pobawimy się? – spytał, uśmiechając się szczerze. Był niskiego wzrostu, miał ciemne włosy i równie ciemne oczy, które były delikatnie skośne. Usta miał zaróżowione i wilgotne. Zapewne gdy mówił się popluł, gdyż kilka ząbków mu wypadło. Buzię miał pulchną ale nie był grubaskiem. Był szczupłym chłopczykiem, który właśnie wpatrywał się w swojego domniemanego ojca z niemą prośbą w oczach.
- Nie mam teraz czasu … synu. – odparł szorstko Aleksander. – Rozmawiam z twoja mamą.
Chłopiec spojrzał błagalnie na swoją rodzicielkę jednak widząc jej wzrok, spuścił smętnie główkę i opuścił gabinet ojca. Meg spojrzała na zamykające się drzwi a potem na Aleksa.
- Nie traktuj go tak. – syknęła wściekle podchodząc do biurka męża. – Nie zasługuje na to!
- Cierpi za błędy matki. Ciesz się że go nie oświecę faktem że jego ojciec go olał.
- Wcale tak nie jest!
- A niby jak jest? – parsknął Aleks. – Gdyby cię naprawdę kochał to by cię zatrzymał. A ty co? Wróciłaś z pod kulonym ogonem do Polski. Też mi wielka miłość. – jego głos i słowa które wypowiadał ociekały sarkazmem. Meg czuła się tak jakby ją spoliczkował co najmniej dwa razy.
- On nie wie o istnieniu …
- Dziecka, wiem. I wątpię by chciał się dowiedzieć. Dzieciak zrujnowałby mu karierę. – Aleks wstał i zbliżył się do Meg. Dziewczyna patrzyła na niego z nienawiścią przeplataną ze strachem.
- Yunho taki nie jest … - wyszeptała słabo, czując jak jej ciało oblewa zimny dreszcz.
- Jasne. – roześmiał się ironicznie. – Gdyby TAKI nie był, to byś z nim została.
- Ja nawet nie wiedziałam że jestem w ciąży … - szepnęła drżącym głosem. Aleks położył dłonie po obu stronach biurka, blokując Anne.
- Wiedziałaś czy nie, wróciłaś tutaj. – jego głos był obleśnie ironiczny. Meganne miała ochotę go spoliczkować, ale wiedziała że tylko by się przed nim poniżyła, okazując swoją słabość. Miała ochotę krzyczeć, wołać o pomoc, ale jedyne słowo jakie błądziło samotnie w jej umyśle błagało o coś innego. O miłość.
- Idź już. Nie chcę cię widzieć. – warknął w pewnym momencie Aleks odsuwając się by Meg mogła przejść. Gdy chciała to zrobić, zrobił zręczny manewr tak, że znaleźli się na biurku. Meg patrzyła na niego z przerażeniem, malującym się w jej oczach.
- Aleks zostaw mnie.
Poczuła nieprzyjemnie zimne usta Aleksa na swoich drżących wargach. Miały smak alkoholu i tytoniu. W niczym nie przypominały jej ust Yunho. Przyjemnych w dotyku, słodkich jak maliny. Odepchnęła go z całej siły od siebie, wycierając usta dłonią.
- Nie waż się robić tego więcej! – wykrzyknęła wybiegając z gabinetu Aleksa. Dobiegł ją jeszcze jego diabelski śmiech.

W salonie spotkała swojego synka, który siedział na podłodze, przed kominkiem i płakała cicho, wtulony w piłkę. Dziewczyna podbiegła do niego kucając przy nim. Nim zdążyła się odezwać jej synek wyszeptał:
- Dlaczego tatuś mnie nie kocha? – jej serce ścisnął żal. Spojrzała na Sungmina z miłością w oczach. Pogładziła do czule po główce.
- Tatuś bardzo cię kocha. – wyszeptała a w myślach dodała. – Boże co za kłamstwo … twój prawdziwy ojciec na pewno by cię kochał, a Aleks? Co najwyżej cię toleruje.
Meg westchnęła gdy Min się rozpłakał. Objęła czule dziecko, kołysząc je w swoich ramionach. Nie potrafiła mu wytłumaczyć niechęci jego domniemanego ojca do niego. Robił dziecku wodę z mózgu, gdyż w towarzystwie chociażby rodziców Anne , traktował go jak małego księcia. Meg poczuła ukłucie żalu w sercu. Tak bardzo pragnęła ujrzeć Yunho. Przytulić się do niego, usłyszeć jego głos, który zapewnia ją o swojej miłości do niej. Poczuła palące łzy na swoim policzku.
Sungmina podniósł główkę i spojrzał na nią.
-Mamusiu ja wiem, że ty mnie kochasz podwójnie mocno. – wyszeptał z rozbrajająco niewinnym uśmiechem. Meg rozpłakała się. Dziękowała bogu za to dziecko. Jej dziecko. I dziecko Yunho …

Karolina siedziała w gabinecie Edyty i układała pasjansa na komputerze siostry. W pewnej chwili do gabinetu wszedł Junsu, uśmiechając się szeroko.
- Cześć. – rzucił w kierunku dziewczyny, siadając na krześle przy biurku. – Masz dzisiaj czas?
Dorii uśmiechnęła się. Ile to rzeczy pozmieniało się przez ponad 6 lat. Ona i Edyta zaprzyjaźniły się przez czysty przypadek z DBSK. Wynajęli tego samego adwokata by oskarżyć się nawzajem. Jednak odstąpili od tego pomysłu i dogadali się. Edyta nadal sceptycznie przyglądała się chłopakom, ale spotykała się z nimi gdy mieli czas. Dorii robiła to częściej, albo po prostu Junsu, który najbardziej z wszystkich lubił Dorii, wpadał do niej z niezapowiedzianą wizytą. Chłopcy podejrzewali od dłuższego czasu iż zauroczył się w dziewczynie jednak Delfin się tego wypierał.
- Jak widzisz mam. – odparła pokazując mu na ekranie komputera swoje zajęcie. Chłopak klasnął w dłonie i wyciągnął rękę do Karola. Wyszli razem z gabinetu Edyty. Spotkali ją przy jednej z wind gdy pouczała jednego ze swoich podwładnych. Wymienili się tylko uśmiechami. Gdy Sia razem z Karoliną wysiedli z windy i wyszli z budynku, chłopak otworzył Dorii drwi swojego samochodu. Dziewczyna wsiadła i spojrzała pytająco na Junsu.
- Dokąd jedziemy?
- Dowiesz się niedługo. – odparł tylko. Po chwili odjechali z piskiem opon.

Jaejoong bawił się swoim pierścionkiem na palcu. Było mu strasznie ciężko na sercu że tak długi czas musiał ukrywać przed liderem prawdy. Był jego najlepszym i najbliższym przyjacielem. Powinien mu wyznać prawdę. Przecież … on nadal ją kocha. Po tylu latach. Nie może pozwolić by sobie chłopak życie zmarnował.
Westchnął zrezygnowany.
Tak, dzisiaj powie liderowi cała prawdę. Calutką, którą skrzętnie ukrywał ze strachu, przed utratą przyjaciela. Ale teraz? Gdy po tylu latach Yunho nadal kocha bezgranicznie Meg, wiedział, że mógłby jej wybaczyć. Za to jemu niekoniecznie, jednak chciał to z siebie wyrzucić. I zrobi to właśnie dzisiaj. Rozmowa do łatwych należeć nie będzie, ale Uno należy się prawda. Jest tyle rzeczy których musi dowiedzieć się o Meg. Jae na bieżąco wiedział wszystko. Znał praktycznie każdy ruch Meg. Mimo iż nie lubił jej zbytnio, chciał pomóc Uno. A gdy dowiedział się że Meg nie sypia ze swoim mężem i niezbyt układa się między nimi, kontynuował szpiegowanie jej. Lider musi dowiedzieć sie tylu rzeczach. A przede wszystkim … Musi się dowiedzieć, że Meg urodziła mu syna. Musi, po prostu musi!
Szczęk otwieranych drzwi, wyrwał Hero z zamyślenia. Spojrzał na chłopaka wchodzącego do salonu. Jego twarz zbladła.
- Cześć, Yunho …

Meganne ułożyła swojego syna w łóżku i dopóki nie zasnął siedziała przy nim, trzymając jego drobniutką dłoń w swojej. Cały czas myślała o tym co powiedział na temat Aleksa. A gdyby tak powiedzieć mu że Aleks nie jest jego prawdziwym ojcem? I co wtedy? Ucieszyłby się, ale przecież on tak bardzo kocha Aleksa mimo jego chłodnego i szorstkiego zachowania. Uśmiechnęła się gdy Min wymamrotał coś niezrozumiale przez sen. Uśmiechał się delikatnie wtulając w swojego ulubionego misia. Był to miś o nieznajomym pochodzeniu. Ktoś go przysłał do szpitala gdy urodziła. Nie było nadawcy. Jednak wtedy dziewczyna się nad tym nie zastanawiała. Teraz tez nie miała ochoty o tym myśleć. Westchnęła cicho, oswobadzając swoją dłoń i po cichutku wyszła z pokoju Sungmina. Idąc w stronę swojej sypialni natknęła się na Aleksa. Wpadła prosto w jego ramiona. Omiótł ją zapach jego drogich perfum, który dawno temu, przyprawiał ją o zawrót głowy. Teraz nie poczuła nic. Zupełnie nic. Spojrzała w jego ciemne oczy. Spodziewała się w nich ujrzeć nienawiść, ale nic takiego nie ujrzała.
- Aleks … ? – wyszeptała cicho. Jednak mężczyzna nic nie odpowiedział. Pochylił nad nią swoją twarz i musnął delikatnie wargami jej usta. Dziewczyna poczuła dziwne mrowienie w okolicy kręgosłupa. Aleks podniósł głowę i uśmiechnął się nieznacznie. Meg patrzyła na niego ze strachem. Jednak po chwili uśmiechnęła się ciepło.
- Przecież ja muszę sobie ułożyć życie … a kto mnie zechce z 7 letnim dzieckiem? – pomyślała w głębi duszy. Niepewnie objęła Aleksa w pasie. Przymknęła powieki, czując jego gorący oddech na swojej twarzy. Dotknął wargami jej ust. Całował ją delikatnie, jak za czasów ich narzeczeństwa. Czuła się teraz przy nim bezpiecznie. Jego ramiona uniosły ją w górę. Oplotła jego biodra, swoimi nogami. Jęknęła gdy układał ją na łóżku w jej sypialni. Dziewczyna otwarła szeroko oczy gdy zaczął rozpinać guziki jej bluzki. Łapała powietrze przez szeroko rozchylone usta. Jak to możliwe że dotyk jego dłoni na jej skórze wywołał taki pożar w jej ciele? Czyżby go kochała … ?
Aleks ponownie przywarł wargami do jej ust, rozchylając jej usta swoim językiem. Meg cicho jęknęła rozpinając guziki koszuli Aleksa. Nie zdawali sobie sprawy z faktu, iż nieznajomy mężczyzna właśnie robił im zdjęcia z ukrycia.

CDN jeśli zechcecie ;)

Doriito

Megan

Ayano

Megan

Ayano

Doriito

No to Yunho nieżle się wkurzył, no i Meg ma kłopoty :hamster_bigeyes:

Zacytowałabym ale nie mam bardzo czasu, może za tydzień :hamster_evillaugh:

Ja chcę jeszcze!!!!

Megan

Ayano

Megan

Ayano