Różne oblicza przyjaźni

Tina

No więc miało być wieczorem, ale jako, że właśnie udaję się na długą kąpiel, a na dworze i tak jest już ciemno więc mogę podzielić się tym co wymyśliłam wczoraj :hamster_XD:

Nareszcie wyjaśni się sprawa, która zapewne Was nurtuje :hamster_XD:

Zastanawiam się czy któraś z Was wpadła na takie rozwiązanie :hamster_XD:

No więc przechodząc do sedna :hamster_evil:

PART 8

Satoru popatrzył tylko na resztę zastanawiając się który w końcu wpadnie na rozwiązanie zagadki. Tylko dziewczyny nie miały prawa wiedzieć. Dlatego z niepokojem patrzyły na chłopaków, których umysły pracowały w tej chwili na zwiększonych obrotach.

W pewnym momencie cały czerwony You poderwał się na równe nogi.

- Wiedziałem, wiedziałem, że on to kiedyś zrobi – krzyknął kierując się w stronę G – Dlaczego? – zapytał patrząc na niego wzrokiem zbitego psa.
- No to chyba mamy zwycięzcę. Brawa dla tego pana – rzucił Gackt na wszelki wypadek wstając z miejsca i podchodząc do drzwi. Podejrzewał, że kiedy reszta się dowie prawdy nie będą tak „mili” jak You.
- O co do cholery w tym wszystkim chodzi? – spytał coraz bardziej wkurzony Chacha.

You popatrzył tylko na niego, a później na resztę i jęknął chowając twarz w dłoniach.

- A mówiłem, żebyście nie kupowali wszyscy takiego samego telefonu jak ja. Tylko on posłuchał – tu wskazał na Satoru – I już od dawna podejrzewałem, że kiedyś wywinie nam taki numer.
- Ale co on niby zrobił? – zapytał U:zo starając się uspokoić swojego partnera.
- Nie miałeś dziś przypadkiem dziwnego telefonu?
- No dzwoniła jakaś babka i wywijała coś po angielsku, ale nie wsłuchiwałem się. Byłem dość ekhem… zajęty – tu dość jednoznacznie popatrzył na Chachamaru – więc odłożyłem słuchawkę – dodał wzruszając ramionami.
- A Tobie – You zwrócił się do Takumiego – zapewne chodziło o U:zo, kiedy rano stwierdziłeś, że pomyliłeś numery, mam rację?
- No…. tak, ale jaki z tego wniosek?
- Tak się składa, że ja wtedy dzwoniłem do Shinyi – powiedział zastanawiając się kiedy wreszcie reszta zaskoczy i zrozumieją co takiego zrobił G. Najbardziej zdziwił go fakt, że Jon do tej pory nie wpadł na rozwiązanie, jednak patrząc na niego stwierdził, że zapewne jest to wynikiem wczorajszego rauszu. Musiał w takim razie wyjaśnić wszystko sam.
- No więc, nasz wspaniały przyjaciel pozamieniał nam telefony w trakcie koncertu – tu wymownie spojrzał na Gackta wyraźnie dając mu do zrozumienia, że jeśli chce przeżyć powinien zacząc biec i to już – I z tego co zdążyłem zauważyć to ja mam telefon U:zo, Takumi - Shinyi, U:zo - Jona, Chacha - mój i wychodzi, że Shinya – Chachy – dodał podchodząc do dziewczyn – A ten numer – wskazał na kartkę, którą G oddał Tinie – jest mój. Wybacz Daga, miałem powiedzieć Ci wczoraj, kiedy Cię odprowadzałem, ale zwyczajnie wyleciało mi z głowy. Miałem nadzieję, że się domyślisz – powiedział patrząc dziewczynie w oczy.
- Ja… - zaczęła niepewnie Daga wpatrując się w ciemne tęczówki chłopaka – tak podejrzewałam, w końcu tylko ty siedziałeś na tyle blisko, żeby mieć dostęp do mojej torebki. Ale kiedy zadzwoniłam i odezwał się Chacha całkiem się pogubiłam – stwierdziła spuszczając wzrok.
- Zabiję, zatłukę – powtarzał ciągle pod nosem Chachamaru cały czas przytrzymywany przez U:zo.
- Wiecie co, mam wrażenie, że dziś i tak już nic nie wyjdzie z waszego spotkania – powiedziała Tina patrząc za znikającym za drzwiami Satoru – Więc może lepiej dać sobie spokój co? Daguś, dasz sobie radę, prawda.
- No raczej tak, ale czemu pytasz?
- Spokojnie, ja się nią zajmę – rzucił You – A Ty biegnij za nim i powiedz, że ma przesrane i to porządnie.

Chyba dopiero w momencie, w którym za Tiną zamknęły się drzwi do reszty chłopaków dotarło to, co zostało powiedziane. Każdy wyciągnął z kieszeni komórkę i patrzyła na nią, jakby zostały przyniesione przez ufoludki. Trudno im było uwierzyć w to, że G mógł zrobić im taki kawał. Co więcej, nie mogli wyjść z podziwu, że żaden przez calutki dzień niczego nie zauważył.

Nagle po przedłużającej się chwili ciszy w pomieszczeniu dało się słyszeć przeciągły jęk, po którym Jon poderwał się do pozycji stojącej. Podszedł do U:zo wyrywając mu z ręki telefon, oglądając go ze wszystkich stron i starając się rozpoznać czy to na pewno ten. Kiedy stwierdził, że tym razem nie ma mowy o pomyłce pospiesznie zajrzał na listę połączeń i ponownie jęknął. Wszyscy w niemym szoku patrzyli na poczynania chłopaka nie odzywając się ani słowem. Jako pierwszy odezwał się U:zo widząc niebezpiecznie błyski w oczach tamtego.

- Ej, co jest? Zaczynam się Ciebie bać – stwierdził na wszelki wypadek chowając się za Chachą.
- Dziś rano dzwoniła moja mama, a Ty głąbie najzwyczajniej w świecie się rozłączyłeś.
- Czyli ta baba co się tak darła to… - w tym momencie zdał sobie sprawę, że powiedział za dużo.
Zastanawiał się, gdzie byłby w stanie się schować, jednak na horyzoncie jak na złość nie było nic odpowiedniego. „Bo do szafki na buty raczej się nie zmieszczę, co?” pomyślał sam do siebie, w „samoobronie” jednak mocniej wtulając się w plecy partnera.

Bojąc się o swojego uke, tym razem to Chacha starał się uspokajać. Jona. Ten jednak, wiedząc jak bardzo jego matka przewrażliwiona jest na rzucanie słuchawką, wręcz kipiał ze złości. W końcu to on teraz będzie się musiał tłumaczyć. A wszystko przez tego półgłówka. Obawiając się, że za chwilę wybuchnie, wstał i najzwyczajniej w świecie wyszedł z mieszkania zostawiając wszystkich z otwartymi ustami wpatrujących się w zamknięte już drzwi wejściowe.

Zdecydowanie tego dnia nie dadzą rady przeprowadzić zaplanowanego spotkania. O ile oczywiście nadal chcą mieć głównego, niezastąpionego wokalistę i jedynego w zespole basistę. Tego pierwszego mogliby w chwili obecnej udusić wszyscy, tego ostatniego natomiast – drugi, zdecydowanie mniej niezastąpiony wokalista. Nic więc dziwnego, że bezpieczniej było owe spotkanie przenieść na inny, mniej grożący „bratobójczymi” pojedynkami, dzień.

Pozostała w mieszkaniu 5, właściwie szóstka, Dagi jednak w tej sytuacji można było nie liczyć, uzgodniła wspólnie termin kolejnej próby porozmawiania o sprawach zespołowych. Na wszelki wypadek, pozostawiając każdemu trochę czasu na ochłonięcie, miała ona się odbyć za tydzień.

Wszyscy nareszcie mogli się rozejść do domów. Właściwie to połowa. Bo jako, że mieszkanie było Takumiego i U:zo, czyli pośrednio i Chachamaru, to Shinya oraz You z Dagą wyszli zostawiając tamtą trójkę samym sobie. Po drodze oczywiście na powrót zamieniając się telefonami.

C.D.N.

mam nadzieję, że się podobało?? :hamster_bigeyes:

Megan

Ło jezu

Tina

Yuri

Megan

Tina

Yuri

Tina

Yuri