{P16}Miłość ponad wszystko

Doriito

Ale czemu akurat jemu?? Czy ja o czyms nie wiem??

Megan

Jak zwykle nie do informowana xD
Biedny Sia znowu będę musiała go pocieszać :hamster_XD:

Doriito

A czemu ty?? Aaaa...??

Ja juz go sobie pociesze :hamster_bigeyes:

Megan

Lepiej go nie pocieszaj bo nam biednego Delfina dobijesz :hamster_XD:

Tina

Hahaha, pewnie zdziwicie się, ale stwierdziłam, że jak już za coś się kiedyś zabrałam to może wypadałoby to skończyć :hamster_XD:

Tak więc, jako, że mam kilka rozdziałów na komputerze to chyba powinnam je tutaj wstawić :hamster_evil:

Wiem, wiem, trochę przerwy było :hamster_XD:

Ale ważne, że w ogóle nastąpiła jakaś kontynuacja :hamster_XD:

Tak więc, jeśli nadal to kogoś interesuje to proszę:

Rozdział 26
Jego usta były takie cudownie. Po wczorajszym dniu nie myślała, że jeszcze kiedykolwiek będzie czuła je na swoich wargach. Nie zastanawiali się długo. Całowali się zachłannie pospiesznie pozbywając się zbędnych części swojej garderoby. Po krótkiej chwili byli już w samej bieliźnie. Gdy chłopak dotknął nagiego uda Dagi, dziewczyna drgnęła, ale jednak udało jej się tym razem pohamować reakcję prawie bezwarunkową.
- Prysznic czy łóżko? – zapytał rozgorączkowany Yunho.
- Łóżko – odparła zawstydzona lekko dziewczyna – Na prysznic przyjdzie czas później – dodała z rozbawieniem.
Ho niewiele się zastanawiając wziął ją na ręce i pospiesznie wyprowadził z łazienki kierując się w stronę wnętrza pokoju. Po dotarciu do łóżka położył na nim Dagę, nawet na chwilę nie przestając całować jej ust. Czuł jak cała drży i momentalnie domyślił się, że jest to jej pierwszy taki kontakt z mężczyzną.
- Na pewno tego chcesz? – zapytał przerywając na moment pocałunek.
- Tak Ho – odparła ciężko oddychając.
Chłopak ponownie pocałował Dagę, schodząc tym razem z pocałunkami na jej szyję. Powoli zaczął ściągać zarówno z niej jak i z siebie resztki ubrań. Wiedział, że nie powinien zbytnio przedłużać tej chwili, dlatego delikatnie uniósł biodra dziewczyny i delikatnie w nią wszedł. Mimo wielkich starań zobaczył na twarzy Dagi grymas bólu i jednocześnie poczuł jak bardzo jest spięta. Jednak jedyne co mógł teraz zrobić to poczekać aż dziewczyna przyzwyczai się do tego nowego uczucia. Po chwili dostrzegł, że Daga rozluźnia się i lekko się w niej poruszył, co spowodowało kolejny grymas na jej twarzy. Tym razem było to jednak przejaw rozkoszy. Niewiele myśląc pocałował ją zachłannie i ponownie się poruszył. Tym razem nie był już w stanie dalej się hamować. Z każdym pchnięciem był coraz bliżej i bliżej. Gdy doszedł opadł wyczerpany na poduszki obok Dagi i mocno ją do siebie przytulił, prawie natychmiast zasypiając.
Dziewczyna jeszcze długo leżała patrząc na śpiącego Yunho i rozmyślała o przeżytych przed chwilą doznaniach. Wiedziała, że pierwszy raz będzie bolesny, ale nie spodziewała się, że jednocześnie tak cudowny. Kochała Ho i chciała tego. Wiele razy marzyła jakby to było i nie zawiodła się. To co przeżyła przed chwilą było niesamowite. Dlaczego w takim razie ciągle trapił ją niepokój? Z tymi myślami również i ona zapadła w sen.
Gdy się obudziła, zobaczyła że miejsce obok jest puste, a Yunho nie ma w pokoju. Właśnie sprawdził się najgorszy scenariusz o jakim myślała przed zaśnięciem.
- Chodziło mu tylko o seks – powiedziała pod nosem, a w jej oczach pojawiły się łzy – Czemu ja zawsze musze być taka głupia? – pomyślała smutno i przykryta kocem usiadła w fotelu zanosząc się płaczem.
W tym momencie drzwi pokoju otworzyły się i stanął w nich Ho. Widząc płaczącą Dagę podbiegł i podnosząc ją w górę mocno przytulił.
- Ej, Daguś, co się stało? – zapytał zdziwiony.
- Czemu wróciłeś?
- Jak to czemu? A miałem nie wracać?
- Obudziłam się, Ciebie nie było. Myślałam, że zależało Ci tylko na tym, żeby się ze mną przespać – odparła Daga szlochając.
- Głuptasie – roześmiał się Ho – Zadzwonił telefon, wyszedłem bo nie chciałem Cię obudzić. I nie waż się myśleć, że zależało mi tylko na jednym.
- Ale...
- Posłuchaj. Nie jestem zbyt dobry w okazywaniu uczuć, ale zależy mi na Tobie.
- Naprawdę? – dziewczyna nie mogła uwierzyć w to co słyszy.
- Oczywiście słońce – odparł składając na jej ustach delikatny pocałunek
------------------------------------------------------------------------------------
- Tinek, jesteś tutaj? – zawołał Junsu wchodząc do swojego pokoju.
Niestety nie uzyskał oczekiwanej odpowiedzi, a przechodząc w głąb pomieszczenia dojrzał małą karteczkę leżącą na stole.
„Nie martw się, poszłam się przejść. Muszę coś przemyśleć. Sama... Nie szukaj mnie. Wrócę wieczorem. Tina”
- Gdzie ona mogła pójść? I co właściwie chce przemyśleć? – bił się z myślami Su. – I tak się dowiem o co chodzi – postanowił.
------------------------------------------------------------------------------------
- Dzień dobry szefie – powiedziała Edyta wchodząc do pokoju dyrektora.
- Witaj Edi, coś się stało?
- W sumie to nic ważnego, ale pomyślałam, że może jednak nie powinniśmy czekać aż tak długo z tym artykułem.
- Dlaczego?
- Za tydzień kończy się trasa. Myślę, że lepiej by było, gdyby to wszystko odbyło się jeszcze podczas jej trwania. Niech pan pomyśli, szefie. Tylu fanów czekających na koncert i domagających się jakiegoś komentarza odnośnie artykułu. Ona tego nie zniesie. A co do szczęścia, może jednak lepiej nie dawać jej tego zbyt dużo – dodała dziewczyna z diabelskim uśmiechem.
- Dobra, to twój materiał i twój artykuł. Rób jak uważasz i pamiętaj, że to twoja przepustka do dalszej kariery.
- Wiem, dlatego staram się jak mogę. W takim razie do zobaczenia szefie – powiedziała na odchodnym i opuściła gabinet.
- No to koniec z tobą Mika. Jutro skończy się twoja sielanka – szepnęła pod nosem podchodząc do biurka, biorąc do ręki skończony już artykuł: „Cała prawda o Mice. Czy to już koniec wielkiej gwiazdy SM?” i kierując się w stronę wyjścia.
------------------------------------------------------------------------------------
- Daguś, skarbie. Myślę, że przydałby się mi ktoś do umycia pleców. Jak sądzisz, jesteś w stanie takiego kogoś znaleźć? – zapytał Yunho z perwersyjnym uśmieszkiem wychylając się lekko z łazienki.
- No nie wiem, obawiam się, że wszyscy są baaardzo zajęci w tej chwili – odparła Daga podchodząc powoli do chłopaka.
- Oj, wydaje mi się, że chyba jednak nie wszyscy – rzucił Ho łapiąc dziewczynę za rękę i wciągając ze sobą do środka.
- Yunho, wariacie. Nie mam zbyt dużo czasu. Za godzinę zaczynam próbę.
- Spokojnie, przez godzinę to możesz wiele razy umyć mi te plecy – powiedział łapczywie ją całując.
-------------------------------------------------------------------------------------
Dwie godziny póżniej, sala treningowa.
- Andy, co się dzieje? Ciągle mylisz kroki. Nigdy Ci się to nie zdarzało – powiedział zaniepokojony choreograf – Zrobimy 15 minut przerwy i spróbujemy jeszcze raz. Reszta ma już wolne. Do zobaczenia jutro przed koncertem.
- Daga, możemy chwilę porozmawiać? – zapytał Andy podchodząc do siostry.

Megan

O ja. Jestem zaskoczona :hamster_evillaugh:

naprawdę, nie spodziewałam się, że tutaj się jeszcze cokolwiek pojawi :hamster_evillaugh:

Tina

Megan

Tina

Megan

Tina

No dobra, jak obiecałam to wstawię, choć nie wiem kiedy przysiąde, żeby to opcio dokończyć. Bo ciężko tak dwa naraz będzie pisac :XD

Rozdział 27

- Czy to coś ważnego? Mam coś do załatwienia.
- To nie potrwa długo – rzucił czekając, aż wszyscy inni opuszczą salę – Myślę, że powinniśmy stąd wyjechać... Zanim będzie za późno.
- O czym ty mówisz? Jak to wyjechać? My? I co właściwie znaczy „zanim będzie za późno”?
- Nie mamy czasu. Jak wszyscy się dowiedzą...
- Czego mają się dowiedzieć?
- Edyta...
- Co ta baba zrobiła? I w czym ty jej pomagałeś? Nie próbuj udawać, bo wiem, że coś miałeś tu dla niej zrobić.
- Ona... Ona chce zniszczyć Mikę i DBSK. A ja jej miałem w tym pomóc.
- Ale nic nie zrobiłeś, prawda? – zapytała przerażona dziewczyna.
- Daguś, proszę nie denerwuj się. Ja... założyłem w pokoju Miki podsłuch i...
- Co??!! Jak mogłeś? Prosiłam Cię, ostrzegałam.
- Ale...
- Nie ma ale, ostrzegałam. Nie jesteś już moim bratem. Masz rację, wyjedź. Przynajmniej nie będę musiała znosić Twojej obecności – krzyknęła odwracając się na pięcie i uciekając z pomieszczenia.
- Ale to może zaszkodzić i Tobie – powiedział pod nosem patrząc na drzwi, w których przed chwilą zniknęła jego siostra.
-------------------------------------------------------------------------------------
- Tina, otwórz. Wiem, że tam jesteś. Widziałem jak wchodziłaś. Czemu się przede mną chowasz?
- Chcę być sama. Proszę, daj mi spokój – usłyszał zapłakany głos dochodzący zza drzwi.
- Mowy nie ma, otwieraj natychmiast – rozkazał zdenerwowany Junsu.
- Sia, naprawdę nie mam ochoty teraz z nikim rozmawiać – odparła Tina jednak posłusznie otworzyła drzwi.
- Tinuś co się dzieje? Czy ktoś Ci coś zrobił, powiedział? Yoo?
- Nic się nie dzieje, naprawdę.
- Właśnie widzę – powiedział Su widząc jak po policzkach przyjaciółki płynie coraz więcej łez – Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć. Zawsze mówiłaś mi o wszystkim – podszedł do dziewczyny i przytulił ją.
- Junsu, dlaczego? Dlaczego jestem taka beznadziejna? On ma rację...
- Kto?
- Yoo. Ma rację. Do niczego się nie nadaję...
- Słucham?! – Su nie mógł uwierzyć w to co słyszy. Złapał Tinę za ramiona i lekko potrząsnął – Jak możesz w ogóle tak mówić. Jesteś wspaniała, lepsza niż każda inna.
- Mówisz tak tylko dlatego, że jesteś moim przyjacielem – odparła patrząc na chłopaka zapłakanymi oczami.
- Oczywiście, że tak. Myślisz, że przyjaźniłbym się z Tobą w innym wypadku? – zapytał uśmiechając się.
- Przestań mnie rozśmieszać dzieciaku – tym razem i ona się uśmiechnęła.
- Dzieciaku? Dorosła się odezwała. A kto tu stoi i płacze jak dziecko?
- Przecież już nie płaczę, nie widzisz?
- Właśnie widzę – powiedział dotykając wilgotnego policzka Tiny – Posłuchaj, naprawdę uważam, że jesteś wspaniała. Idź, zapytaj któregokolwiek z chłopaków co myślą. Może im uwierzysz. Wszyscy Cię uwielbiają. A Yoo...
- Nie mówmy o nim. To skończony temat. Tak, wiem. Sama to zaczęłam. Ale teraz chcę już z tym skończyć. Wymazać ten epizod z pamięci. Dlatego błagam Cię. Nie rozmawiajmy o nim więcej.
- Obiecuję, ale Ty też musisz mi coś obiecać.
- Co takiego?
- Że nie będziesz więcej mówić, że jesteś beznadziejna.
- Ok., mówić nie będę.
- Myśleć w ten sposób też Ci nie pozwalam.
- Bo co? – zapytała już w lepszym nastroju.
- Hmmm... Myślę, że coś znajdę – powiedział do Tiny zaczynając ją łaskotać.
- Ej, ja się tak nie bawię – próbowała uciec, jednak chłopak dość szybko ją dopadł i przewrócił na podłogę.
Tarzali się chwilę, jednak ostatecznie walkę wygrał Su, który przytrzymując ręce Tiny z obu stron jej głowy pławił się swoim zwycięstwem.
- I co teraz? – zapytał z rozbawieniem.
- Teraz grzecznie mnie puścisz i ogłosimy remis.
- Ha, chciałabyś – rzucił patrząc dziewczynie w oczy.
W pewnym momencie, zanim zdążył pomyśleć nachylił się i złożył na ustach Tiny delikatny pocałunek. Kiedy wreszcie dotarło do niego co zrobił, sparaliżowany strachem usiadł na podłodze bez ruchu. Dziewczyna zaskoczona wciąż leżała w tej samej pozycji.
- Su... co... to... było? – zapytała, choć słowa ledwo przechodziły jej przez gardło.
Nie otrzymała jednak odpowiedzi, gdyż Junsu momentalnie wstał i uciekł z pomieszczenia pozostawiając Tinę sam na sam z kłębiącymi się w jej głowie myślami.
- Jak mogłem to zrobić? Przecież ona mnie zabije. Poćwiartuje i zrobi ze mnie danie którym nakarmi całą naszą zgraję. W najlepszym przypadku. W najgorszym zostawi mnie po prostu w spokoju i nigdy więcej się nie odezwie – mówił sam do siebie przerażony zamykając za sobą drzwi swojego pokoju.
Tymczasem Tina nadal leżała na podłodze zastanawiając się, czy to co się przed chwilą wydarzyło było prawdziwe. Czy Su rzeczywiście ją pocałował? A może tylko na chwilę osunęła mu się ręka i przez przypadek dotknął jej usta swoimi? Ale w takim razie dlaczego uciekł?
Z tymi pytaniami wstała z podłogi i postanowiła na dobre rozmówić się z przyjacielem.
-------------------------------------------------------------------------------------

Yuri

Tina

Megan