{P18} True Face

edziulek

Aż mi wstyd, że dopiero teraz komcę Wasze kolejne rozdziały. Ale lepiej późno niż wcale...

Yuri

edziulek

colinka

blood_baby

To ja, wróciłam! Znaczy wreszcie znalazłam czas i natchnienie...
Wiem że długo czekałyście :hamster_cies2:

ale... może się okaże że było warto...?? :confused:

No cóz, no to jedziem z tym koksem (jak to mawiał któryś mauczyciel przy odpowiedzi...)

Rozdział XVI

Micky
Wczoraj… niewiele pamiętam z wczorajszej nocy, ale….

Świetnie, że jedziemy do nich. Może wreszcie wydarzy się coś konkretnego…Samo patrzenie jej nie wystarczy, to może akcja podziała…

Jak można wypić tyle ile oni wypili … Kim oni są? Bo na pewno nie ludźmi…. Spokojnie Yoo, udawaj że pijesz i wszystko będzie ok. Przecież wcale nie musisz pić. A może jednak muszę… To przynajmniej mówią miny Wacko i Gabiego. Spokojnie tylko spokojnie. Nie są tacy źli i widać, że lubią się nabijać ze wszystkich. Tak jak kiedyś ja i Sia. Zanim pojawiła się ona… Kiedyś było inaczej. Chodziliśmy na imprezy, wygłupialiśmy się, robiliśmy chłopakom dowcipy. A potem… a potem Sia poznał Tinę… No i wszystko się skończyło. I jak ona może oczekiwać, że ją polubię? Zabrała mi go… Zmusiła swoim istnieniem do zmiany życia… Lubiłem swoje życie… A poza tym najpierw byłaś moja… Ale ja w przeciwieństwie do Su nie dałem się omotać. Więc zmieniłaś miłość, tak po prostu, z dnia na dzień... A ja muszę patrzeć jak go niszczysz i do tego jeszcze się uśmiechać... Ale nie martw się, teraaz ja coś zmienię i ze szczerym uśmiechem na twarzy wpakuję cię do najbliższego samolotu... Tak, zmienię twą sielankę w piekło...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nim się spostrzegł złamał swoje postanowienie i wypił już całkiem sporo. Złośliwcy, Gabi i Sabat, wykorzystując to że chłopak był myślami gdzieś indziej, poili go namiętnie alkoholem. Kiedy wrócił na ziemię, Yoo, stwierdził że coś tu niegra. Złośliwcy patrzyli na niego z wielkimi bananami na twarzy, to był pierwszy zły znak. Oczywiście mogł to świadczyć o tym, że są po prostu przyjacielscy, ale wirujący świat na około pozwalał stwierdzić, że coś jest jednak nie tak. Siedzenie obok Sabata to nie był dobry pomysł. Upojony alkoholem zapomniał o Tinie i Sia, zapomniał o wszystkich. Jeszcze przez chwilę starał się sobie przypomnieć o czym tak myślał, ale pożucił to na rzecz wsłuchiwania się w opowieści Sabata i Gabriela, którzy przekazywali Yunho, ważne ich zdaniem, informacje na temat Dagi.
- Mówię ci stary – zaczął Gabi – kiedyś razem z Miką, jak poszły w środku dnia opijać egzaminy to potem przez dwa dni wracały do domu. Oczywiście zaliczając wszystkie bary po drodze. No nie, maleństwo?
- Jasne że tak! Trzeba przynajmniej raz w roku odwiedzić każdy. – Pijackim tonem przytaknęła dziewczyna
- Ja nie wiem co się tam działo, ale znajomy barman mówił, że tańczyły nawet na barze… Podobno nawet niezłe napiwki dostały…
- A co ty myślisz? – mały bulwers ze strony dziewczyny – Za coś musiałyśmy przecież pić…
- Dobrze, że nas tam nie było…
- Dobrze?? Sam byś dał napiwek jak byś cos takiego zobaczył… - w tym momencie podpierając się o Yunho, lekko zachwiana wstała i zaczęła prezentować jako tako to jak tańczyły. Ze względu na to, że po pierwszy była sama, a po drugi była już porządnie wstawiona, nie do końca jej wyszło. W końcu, chcą zrobić jakąś skomplikowaną figurę zachwiała się i opadła powrotem na podłogę.
- Tak… dobrze, że nas tam nie było. – Westchnął Sabat i spokojnie jakby nigdy nic kontynuował. – Innego razu jak byliśmy na mieście i im się nudziło to wygłupiały się w sklepach. Przebierały się w ubrania których nigdy normalnie by nie założyły i latały po galerii strasząc ludzi. Prawie nic nie kupiły a szalały przez kilka godz.
- Fajnie było… - Usłyszeli pijacki głos z okolic kolan Yunho. Udali, że tego nie słyszeli, ale zauważyli, że Daga wyraźnie się spoufala względem Ho.
- To szaleńcy dwa ogólnie są. Jeszcze Daga czasem, jak nie ma Miki, to spokojniejsza jest. Czasem…
- A innego razu przebrane za różowe króliczki latały po mieście rozdając buziaki. Mówiły ludziom, że to jakaś akcja jest. Nie pamiętam już o co chodziło…
- O tak to było… - W tym momencie Daga lekko się podniosła i złożyła na policzku Ho całusa. Szczęśliwa zaraz potem spokojnie opadła na jego ramię. Yunho był w szoku, zresztą nie tylko on. Gabi i Sabat wyglądali jak porażeni. Wpatrywali się w dziewczynę pełnym zaskoczenia wzrokiem. Ale widząc że sprawia wrażenie jakby zasypiała, postanowili nie dziwić się dziś niczemu.
- Oj ogólnie im odbija jak same zostają. – kontynuowali – Kiedyś zrobiły w mieszkaniu totalne przemeblowanie a pokoje pomalowały na różowo – zielono. Totalny chaos.
- Ale wydają się takie spokojne… - lekko zaskoczony Ho nie był pewny czy wierzyć tym dwóm.
Z drugiej strony kanapy Jae myślał tak samo. Jego oczy robiły się coraz większe w miarę słuchania opowieści. Natomiast Micky był bardzo zadowolony, ‘Może jednak będę miał z kim balować’ pomyślał zadowolony i wrócił do słuchania.
- Nie daj się zwieść pozorom.
- A jak wypiją to już w ogóle im…
- Ale teraz są pijane i są zupełnie spokojne – Przerwał kolejną wypowiedź Gabiego Hero.
- Teraz po prostu wypiły za dużo – Z olbrzymią szczeżują wyjaśnił Wacko.
- No bo to zawsze tak jest…
Dalszego ciągu rozmowy Micky już nie zarejestrował. Przez cały czas popijał coś co mu nalewał Ares i teraz… po prostu przeholował. Kiedy się obudził w pokoju nie było nikogo. No dobra nikogo przytomnego. Na kanapie spał w pozycji siedzącej Sia a obok niego w takiej samej pozycji Kame. Przed nimi na stoliczku siedziała Edit i niewyraźnym głosem coś mówiła. No dobra to był bełkot. Cały czas machała w ich stronę pustą szklaneczką, czego niestety nie zauważyła. Powstrzymując podłogę przed odlotem Micky ostrożnie wstał łapiąc biegnące gdzieś krzesło. Powoli doczłapał do dziewczyny i pomógł jej wstać.
- Chodź pomogę ci dojść do jakiego łóżka.
Pomagając sobie nawzajem, minęli grające w berka meble i dotarli na korytarz.
- Ja idę tu – wybełkotała Edit napierając na jakieś drzwi. Zanim Micky zdążył zareagować miał przed sobą zamknięte już drzwi. Pozbawiony oparcia Micky lekko zatoczył się do tyłu. W tym momencie zarejestrował wychodzącą skądś Tinę. Podryfował za nią. Niestety zapomniał, że zostawił na w przejściu do salonu krzesło i poleciał razem z nim na podłogę. I tak już został…

Sakrum
Wczoraj... Zastanawiające pojęcie. Wczoraj nie działo się prawie nic. Jakby nie było oni doarli do nas już po północy... Wszystko zależy jak na to spjrzeć...

Mika potoczyła wzrokiem po sali. Wszyscy nagle skupili się w sobie, żeby przypomnieć sobie co zdarzyło się w nocy. Niektórzy lekko zaczerwienieni, inni zawstydzeni, jeszcze inni zadowoleni, a niektórzy, typu Gabriela, zawiedzeni. Mika stanowczo należała do trzeciej grupy. Kiedy jej oczy zatrzymały się na Hero zabłysły drapieżnie. Tak, zdecydowanie należała do trzeciej grupy. Jej umysł powrócił do wydarzeń minionej nocy...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pomimo, iż nie przyznawałam się nikomu wiedziałam że za dużo wypiłam. Już ponad rok nie widzeliśmy Dagi. Owszem z Edit chodzimy w różne miejsca, ale bez maleńswa to już nei to samo. No więc teraz siedzę na parapecie starając się wyglądać na trzeźwą. Gdyby jeszcze świat przestał się tak cholernie kręcić...Zamknęłam oczy w momencie kiedy szyba mnie zaatakowała, ale okazało się że to niejest najlepszy pomysł. Świat wirował jeszcze szybciej. No cóż trzeba będzie walczyć z tym cholernym szkłem. Po chwili doszło do mnie, że jednyną szansą na zwycieństwo jest zejście z parapetu, a na to jeszcze nie byłam gotowa. Zrezygnowana oparłam czoło o szybę, bo co innego mi pozostało. Poczułam się jak na jakiejś cholernej łodzi... Wiedziałam, że nie trzeba bylo palic tego świństwa Gabiego... Dlaczego ja nie umiem uczyc się na własnych błędach... Ba na własnch, nawet na cudzych...
Zapaliłam papierosa, niewiem co prawda jak i kiedy, ale się udało. Miałam co prawda problem z trafieniem nim do ust, bo ręka mi uciekała, ale to nic. Starałam się znaleźć jakiś punkt do skupienia wzroku na tym cholernym morzu i nagle zobaczyłam cassiopeę. Przed oczami pojawił się obraz Hero. Tak... na tym można się skupić.
Kiedy wyciągnęłam rękę żeby go dotknąć (w transie robię dziwne rzeczy a potem się na mnie patrzą jak na wariatkę i chcą dzwonic do psychiatry) o dziwo był jak realny. Miękka, aksamitna skóra. Jakby tu był. Przyciągnęłam go do pocałunku. Kiedy nasze wargi się spotkały, poczułam jak mnie obejmuje i... nagle doszło do mnie, że coś jest nie tak...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mika odsunęła się od Hero nerwowo mrugając. Właśnie zrozumiała, że oto stoi przed nią rozpalony już rzeczywisty chłopak. Dotyka jej, całował ją a teraz patrzy z lekko przymkniętymi powiekami, jego usta bezwiednie powtarzały: jeszcze. 'No cóż skoro chce. Taka okazja może się już niepowtórzyć.' Zawsze go pożądała, a teraz w jej organiźmie było tyle alkoholu, że żadna część jej mózgu nie myślała racjonalnie. Na dodatek to był ON. Nagle Jae złapał zaskoczoną dziewczynę za rękę i pociągnął ze sobą do pierwszego z brzegu pokoju. 'Tej nocy stanowczo spać sama nie będę.' Pomyślała przekręcając klucz w zamku.

Stali na przeciwko siebie w ciemnym pokoju. Mika oparta o drzwi, Hero na środku pokoju, przy łóżku. Czuł na sobie jej spojrzenie. Wiedział, że pomimo alkoholu krążącego w jej żyłach, dziewczyna ptrzebuje od niego jakiegoś znaku, że wie co robi i nie będzie rano żałował. Czuł się w tym momencie jak dziewica przed pierwszym razem. Jak dziewica którą nie był. Zdjął z siebie bluzkę wystawiając na jej ocenę swoją pięknie wyrzeźbioną klatę. Po chwili podszedł do niej i zaczął ją całować. To już nie był taki pocałunek jak na parapecie. Był namiętny i zaborczy. Zaczął ją rozbierać jednocześnie ciągnąc w stronę łóżka. Kiedy wreszcie na nie opadli byli już tyko w samej bieliźnie, która dość szybko dołączyła do pozostałej części garderoby na podłodze. Kiedy zaspokoili pierwsze pożądanie zaczęli nieśpiesznie poznawać swoje ciała. Nawzajem szukali najczulszych miejsc, aby dać drugiej osobie jak najwięcej pzyjemności. Kochali się długo i namiętnie chcąc aby ta chwila trwała wiecznie. Zasnęli dopiero nad ranem zamykając oczy przed pierwszymi promieniami słońca.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zadając pytanie o wczorajszy wieczór Yoshi wcale nie chciał dostać odpowiedzi, chciał zyskać na czasie, żeby dojśc do siebie. Obudził się w samocodzie w dość niewygodniej pozycji, bolała go głowa i oczy, a żołądek na widok jedzenia żądał natychmiastowej wizyty w toalecie. Tak, stanowczo potrzebował czasu. Potoczył lekko nie przytomnym wzrokiem po zamyślonej bandzie. Coś mu się nie zgadzało, ale na każdą próbę intensywnej pracy, jego umysł protestował niesamowitym bólem w oklicy skroni, więc zrezygnował z tego pomysłu na razie. ' I tak się wyda, jak ci psychopaci coś zrobili. Prędzej czy później się wyda.' Opadł z jękiem na kanapę rozglądając się za butelką z wodą. ' Nie powinniśmy się zakładać kto więcej wypije... oj nie...'. Jego myśli podzielało również dwóch pozostałych menagerów. Wczoraj dali mu się wyciągnąć do klubu go-go i bardzo dobrze się bawili jednak pełni euforii zgodzili się potem wpaść do Yoshiego, co okazało się fatalne w skutkach.
Yoshi zaprosił ich na kieliszek wybornej whisky, jednak, kiedy dotarli pod jego dom, wpadł na pomysł, żeby odwiedzić jeszcze jego ulubiony klub na przeciwko. Ich zgoda była błędem... A ból pod czerepem przypominał im o tym ze zdwojoną siłą.
Menager DBSK przeleciał wzrokiem po zebranych. Coś mu nie pasowało. Było cicho. Za cicho jak na nich. Spojrzał na Hero: lekko zaczerwieniony chłopak uśmiechał się do swoich wspomnień. Ok, w tym nie ma nic dziwnego. Yunho przytulał do siebie śpiącą dziewczynę. Ok, to ta, co przyjechała do The Black Death. Spoko, mały romans dozwolony. Micky z bólem na twarzy półleżał na fotelu, próbując nadrobić nieprzespaną noc. Xiah patrzył na Tinę jak porzucony szczeniak i próbował złapać ją za rękę. Znowu nieobecna duchem Tina zdawała się tego nie zauważać. A Max... zaraz... Gdzie jest Max?!
- Gdzie jest Max?! Co żeście z nim zrobili?! - Wrzasnął przerażony wyrywając resztę z krainy wspomnień. Yoshiki tylko jękną i zapadł się głębiej w kanapę. Wszyscy rozglądali się wokół siebie starając się przypomnieć sobie, co stało się z najmłodszym członkiem załogi. Spojrzenia zatrzymały się na Edit.
- No, co?!

colinka

ooo jest juz next ale fajnie ^^

Megan

Hehe fajny rozdział ^^^
Bosh nie mam siły na cytowanie, ale serio był ciekawy i czekam na dalszy ciąg ^^^

Tina

Doriito

edziulek

Yuri

blood_baby

no i wreszcie zapomniany przez wszystkich Max... :hamster_evil:

Rozdział XVII

Max
Co było wczoraj? Gdzie jest Max? No co? Te pytania nie dotarły do najmłodszego chłopaka. W czasie kiedy wszyscy usilnie starali się przypomnieć sobie co się z nim stało, Max właśnie się budził…
Max budził się czując, że jest sam. Jednak wspomnienia wczorajszej nocy sprawiały wrażenie, że sam być nie powinien… Co poszło nie tak? Przypomniał sobie wczorajszą imprezę…
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Starając się nie zwracać uwagi na drapieżne spojrzenia rzucane mu przez Edit, wymyślał jakie by tu rozkazy dawać chłopakom. Było tyle powodów do zemsty… Tyle razy znęcali się nad nim lub naśmiewali z niego, zawstydzali… Teraz pora na zemstę.
Jednak bardzo szybko się przekonał, że chłopaki mają gdzieś jego pragnienie zemsty. Wszystkie rozkazy jakie wymyślał raczej przynosiły im radość niż wstyd i zakłopotanie. Wściekły, bardzo szybko, sam padł ofiarą swojej gry…
Jak później doszedł do wniosku, źle jest ignorować Edit, a już bardzo złe jest myślenie, że jeśli się na nią nie patrzy to sobie odpuści…
Max patrzył jak zahipnotyzowany w butelkę puszczoną w ruch przez Edit.
- Rozkaz! – Rzuciła bez zastanowienia dziewczyna i z wielką perfidną szczeżują patrzyła na coraz bardziej przerażonego chłopaka. ‘To miała być moja zemsta, a nie…’ Max nie zdążył dokończyć myśli kiedy Sabat krzyknął czas minął. Uśmiech na twarzy Edit stał się jeszcze bardziej drapieżny.
- Hm… co by wam tu dać… Jak widzę Max’owi podoba się nasza gra więc może coś ostrzejszego… - Z pełną powagi i niewinności miną zastanawiał się Gabriel. – Wiem! 10sec całowania z języczkiem potem 15 szyja a potem znowu 10 usta. Edit do dzieła!
Max nie wiedział co robić. Uciekać, czy zostać i czekać na rozwój sytuacji. Niby go to dziewczyna przerażała, ale jednak miała coś w oczach co kazało mu siedzieć na miejscu i czekać. A poza tym miał już dość tego że oni zawsze mają niezły ubaw a on musi położyć ich do łóżeczek jak się spiją i zawsze śpi sam. O nie, koniec z tym! Pokaże dziś Jae że nie jest cholerną świętą Klarą…
- Nie bój się mnie, nie pogryzę cię, a przynajmniej nie zbyt mocno… - Powiedziała dziewczyna i nie czekając na jego reakcję, zaczęła go całować.
Gabriel nie doczekał się zakończenie misji. Max okazał się bardziej chętny niż Edit by się spodziewała. Kiedy tylko oderwała się od niego po pierwszych 10sec, chłopak podniósł się z podłogi razem z Edit i zaniósł ją do najbliższego pokoju.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pomimo iż nie doświadczony, Max był bardzo szybko uczącym się kochankiem. Całowali się namiętnie i pośpiesznie jakby ta chwila miała zaraz minąć. Bez zastanawiania, pozbyli się ubrań i oddali się rozkoszy. Max nie wiedział co ma robić, ale Edit spokojnie i powoli pokazywała mu co to jest prawdziwa rozkosz. Pozwalała mu badać swoje ciało centymetr po centymetrze, co też chłopak dokładnie wykorzystywał odnajdując po kolei wszystkie wrażliwe miejsca na ciele dziewczyny. I w momencie kiedy miał już w nią wejść ktoś załomotał do drzwi…
- Edi, zostaw go, nieletni jest! Zamiast tego choć tu lepiej, mamy problem!
Nagle dotarło do Max’a w jakiej sytuacji i pozycji się znajduje i na dodatek ktoś o tym wie. Ale Edit niewiele sobie robiąc z wstydu swojego nieletniego kochanka, kląc na postać za drzwiami, wstała i zaczęła się ubierać.
- Poczekaj tu, zaraz wrócę – powiedziała Edit kusząco i pocałowała chłopaka. Pocałunek nie należał do tych krótkich, tak jakby dziewczyna chciała dać mu jakąś obietnicę. Poczym posłała mu jeszcze drapieżny uśmiech i zniknęła za drzwiami.
‘I co ja mam teraz zrobić? Jestem napalony i raczej nie uda mi się tego ukryć… Może nie powinienem tego w ogóle zaczynać? Ale z drugiej strony… chcę jej. Tak, chcę. Nie będę już malutkim niewinnym Changminkiem. Teraz moja kolej! Jutro będę się martwił, co z tego wyniknie.’
Targany sprzecznymi uczuciami czekał i czekał, aż w końcu całe podniecenie opadło i wkurzony chłopak zasną. Pełne pretensji: „Miałaś wrócić…” było ostatnim dźwiękiem tej nocy w tym pokoju.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- No tak, nie wróciłaś, to jak niby miałaś być tu teraz obok mnie… - Głos Max’a był pełen pretensji i zawodu. Ciągle chodziła mu po głowie myśl: ‘może to dlatego że jest taki niedoświadczony, ale wydawało się że się jej podoba…’ Zrezygnowany spokojnie ubrał się i poszedł stawić czoła temu koszmarowi. Już raz miał taką akcję, przyprowadził dziewczynę, a ona go w pewnym momencie zostawiła. Rano okazało się, że siedzi w kuchni z chłopakami i wszystko im opowiada, jaki to on niedoświadczony jest. Potem wyszło na jaw że to wszystko sprawka Jae i Mickyego. 'Nigdy wam tego nie zapomnę...' Chcąc to zmienić Max namiętnie oglądał filmy 'dokształcające'. 'Ale to najwyraźniej nie wystraczy...' Totalnie zrezygnowany podreptał do salonu i...
Zaskoczony stwierdził, że jest w domu sam! Całkowicie sam. ‘To pewnie sprawka Jaejoonga… Tylko on mógł mi coś takiego zrobić…’ Wściekły ubrał się i skierował do drzwi. Przez chwilę krążyła mu po głowie myśl żeby tam nie iść i udawać że przez Hero zaspał i to nie jego wina, ale jedno spojrzenie na zegarek przywołało w pamięci obraz wściekłego menagera… Co prawda to nie na niego był wściekły, ale wspomnienie tego i kara jaka potem spotkała Yoo i Su, podziałały natychmiast. Nie zastanawiając się dłużej postarał się jak najszybciej dotrzeć na miejsce spotkania.

Wiem, że mało, ale następnym razem będzie więcej.

Tina

hehe, no i jak teraz siem okazalo to rzeczywiscie wina Edki hihihi :hamster_evil:

Jakby wrocila to by sie obudzili razem, a tak zapomnieli o biednym niedoswiadczony Changminku :hamster_evillaugh:

Rozdzial jak wszystkie suuuuuuuuuuuuuuuuuuper i z niecierpliwoscia czekam na ciag dalszy :hamster_bigeyes: