[P18] We never give up!

Megan

Ale co co? :hamster_bigeyes:

Kinia-chan^^

Rozdział 4
Weekend miną dość szybko. Zresztą jak zawsze, każdy spędził go inaczej. Jedni nawiązali nowe przyjaźnie, inni ośmieszyli się na tle publicznym, ale każdy odpoczął. By w następnym tygodniu dać z siebie wszystko. Po szkole Tomiji chodziły plotki o nowych nauczycielach tańca, ale mało kto w nie wierzył.
- Łaa.. ciekawe czy się jeszcze spotkacie?- pomyślała głośno Ayumi. Od czasu gdy dowiedziała się jak się poznali nie dawał piwnookiej spokoju.
-Proszę, przestań wreszcie. To wyłącznie moja wina, gdybym siedziała w domu, a nie szukała wrażeń nic takiego by się nie stało.-powiedziała Michi zapinając guzik jasnych spodni.
-Ale nie wmówisz mi, że Ci się nie podobał-zauważyła słusznie zielono oka wyłaniając się z łazienki z tuszem w ręku.-Widziałam jak na siebie patrzyliście- dodała i szybko schowała się za drzwi, by uchronić się przed lecącą poduszką.
-Jeśli nawet, to co z tego..-szepnęła- już więcej się nie spotkamy-dodała na tyle głośny by dziewczyna ją usłyszała.
-To akurat nie moja wina- rzekła Okabe i podniosła ręce w geście obrony. Brązowo włosa westchnęła ciężko.
-Nie powinnam zaczynać z nią tego tematu-pomyślała.
-Chodź, idziemy. Dziś się nie spóźnimy.-powiedziała już na głos wychodząc z pomieszczenia.
-Hai, Hai już idę- odpowiedziała karmelowowłosa, która był dziś w bardzo dobrym humorze.
***
-Tak, to by było świetne-przyznała mu racje. Właśnie odbywali próbę na jedne z zajęć. Chcieli być perfekcyjni, to ich łączyło.
-I wtedy ją Cię łapie i przerzucam przez ramie. Co Ty na to ?- zero reakcji z jej strony.-Rika, Hej Rika?- zawołał do zamyślonej dziewczyny.
-Przepraszam Aki, zamyśliłam się- powiedziała ze skruchą.- Spróbujmy zrobić tak jak mówiłeś- dodała odstawiając wodę.
***
-Słyszałaś?- zapytała podekscytowana Irie.
Mamy mieć nowych nauczycieli. Podobno mają to być jacyś młodzi i przystojni..
-Michi takie plotki krążą po szkole od tygodnia- przerwała jej- A czy widziałaś kogoś nowego?-dodała spinając włosy.
-No nie, Ayu posłuchaj. Teraz to prawda. Maja zjawić się dziś na zajęciach- powiedziała uważnie przyglądając się twarzy dziewczyny, która z pewnej siebie zmieniła się w roztargnioną i zdziwioną.
-Zaraz się przekonamy- jej postawa wróciła do dawnego stanu. Z gracją weszły na salę uważnie się rozglądając.
-Jeszcze chyba ich nie ma- szepnęła Irie i usiadła przy pozostałych. Okabe zrobiła to samo. Po paru minutach na sale wbiegł chłopak z pierwszego roku i rzekła:
-Jest pewne opóźnienie, ale nauczyciele powinni się niedługo zjawić- i wybiegł z sali. Wszyscy patrzyli się na miejsce gdzie przed chwilą stał blond włosy chłopak i nagle w pomieszczeniu dało się usłyszeć pomruki niezadowolenia. I pytania typu
-Co oni uważają się za jakieś gwiazdy?! Dziewczyna o zielonych oczach obserwowała całą sytuację z boku. Czuła, że coś jest z nimi nie tak. Ale jak na razie nie wyciąga pochopnych wniosków. Postanowiła poczekać. Po piętnastu minutach na korytarzu dało się usłyszeć piski dziewcząt oraz głęboki głos jakiegoś dobrze zbudowanego faceta. Jasno brązowe drzwi otworzyły się i na sale weszło pięciu mężczyzn. Ich uśmiech i roześmiane oczy świadczyły o tym, że taka sytuacja nie zdarza się im pierwszy raz.
-Cześć-przywita się jeden z nich. Był to wysoki szatyn o czarnym spojrzeniu. -Jestem U-know Yunho, od prawej Xiah Junsu, Micky Yoochun , Hero Jaejoong, Max Changmin. Na imię tego ostatniego Michi zareagowała dość dziwnie. Najpierw wybuchła gromkim śmiechem i zaczęła pytać Okabe czy to prawda. Potem gdy zielono oka leciutko kiwnął głową patrzyła się na nich dziwnym spojrzeniem i po prostu wybiegła z sali .
-Cholera!- przeklęła i pobiegła za nią. Przechodząc obok nowych nauczycieli obdarzyła ich karcącym spojrzeniem . Nie obchodziło ją, że są jakimiś gwiazdami wielkiego formatu, że nie jedna kobieta chciała by być na jej miejscu, stać obok nich czy móc z nimi rozmawiać. Zastanawiała się tylko jak to możliwe, że go nie poznała chodź jest ich wielką fanką.

Oto i jest kolejny rozdział. Jak się podoba :hamster_bigeyes:

?

Kinia-chan^^

Megan

Łaaaaaaa

Doriito

Jeeeeeee wreszcie się wszyscy pokazali :hamster_bigeyes:

Kiedy następny rozdział??

Megan

Kinia-chan^^

Hmm..jak przepisze, więc prawdopodobnie zaraz :hamster_evillaugh:

Hai tylko jak coś to dopiero będziesz po 20 rozdziale :hamster_bigeyes:

Megan

Tak dużo będzie? :hamster_bigeyes:

Super

To jakby co jeśli mogę się wepchnąć to bardzo chętnie :hamster_bigeyes:

I chcę Yoo :hamster_bigeyes:

A kiedy kolejny rozdział? :hamster_bigeyes:

Kinia-chan^^

Będzie będzie :hamster_bigeyes:

Yoo dobrze, w takim razie pozostaje wolny Jae! Jakieś chętne?! :hamster_bigeyes:

To teraz tak: opisz mi swój charakter i wygląd może być kompletnie zmyślony(do opowiadanie)aaa.. I imię i nazwisko :hamster_evillaugh:

Kinia-chan^^

Rozdział 5

-Michi!- krzyknęła z nadzieją, że się zatrzyma- Cholera! O co Ci chodzi?!-z jej krtani znowu wydobył się krzyk. Piwno oka automatycznie zatrzymała się i spojrzała na nią złowrogo nastawionym wzrokiem.
-Ty się jeszcze o co mi chodzi?!
-Spokojnie, przecież nic się nie stało. Spójrz na to z innej strony znowu się spotkaliście.-powiedziała dość przekonująco zielono oka.
-Ayu..Ty nie rozumiesz, on jest gwiazdą a ja jakąś podrzędną dziewczyną z prestiżowej szkoły. I co z tego, że się spotkaliśmy kiedy on nawet na mnie nie spojrzał-odpowiedziała ciszej. Złapała się za głowę i usiadła na ławce, która stała pod ścianą. Okabe uklęknęła naprzeciwko niej i złapała jej twarz w dłoni.
-Przestań-poprosiła- nie jesteś zwykła, gdyby tak było nie spojrzał by na Ciebie-dodała głośniej.
-Oooo matko- poderwała się z ławki- Byłam dla niego taka niemiła-szepnęła jak w transie. Karmelowowłosa zaśmiała się perliście.
-Musiał być nieźle zdziwiony- powiedziała nadal się śmiejąc. Irie również się zaśmiała.
-ehmmm- przerwał im głos mężczyzny. Ayumi odwrócił się napięcie i już mała zamiar przekazać nieznajomemu wiązankę przekleństw, lecz zrezygnowała gdy ujrzała kto się do nich pofatygował. Był to Jaejoong we własnej osobie. Głośno przełknęła ślinę.
-Możecie wrócić na zajęcia?- spytał uśmiechając się promiennie. W tym Momocie zielonooka obudziła się z latorgu myśli.
-Koleżanka się źle czuje- powiedziała pewnie. Hero wychylił się z za jej osoby by zobaczyć chorą dziewczynę.
-To może niech idzie do pielęgniarki, a Ty wracaj na zajęcia- podsunął pomysł. Okabe zapowietrzyła się.
-Przepraszam, ale nie sądzę żeby był to dobry pomysł martwię się, że.....
-Jak masz na imię?- przerwał je
-Ayumi-odpowiedziała zdziwiona.
-A więc Ayumi-chan proszę wrócić na zajęcia- rzekł. .
-Kim Ty jesteś, żeby mi rozkazywać?- powiedziała i ugryzła się w język.
-Twoim nauczycielem .
-Cholera on ma racje.-pomyślała.
-Ale jesteśmy prawie w tym samym wieku wiec nie możesz pozwolić mi na opuszczenie jednych zajęć Hero-san.- myślała, że brawurowo wyszła z tej akcji, ale wtedy niepotrzebnie odezwała się Michi.
-Daj spokój. Dam rade iść a Ty wracaj na zajęcia- uśmiechnęła się do jeszcze bardziej zdenerwowanej Okabe i ruszyła na piętro. Zielono oka odwróciła się do chłopaka i otwierała usta by zaprotestować, ale on ją wyprzedził. Złapał ją za szczupłe ramiona, i prowadził w stronę sali. Ona natomiast nie wiedziała czemu, ale straciła ochotę na kłótnie z osobnikiem płci przeciwnej, wiec pozwoliła ciągnąć się na lekcje.
-Widzisz jak chcesz, potrafisz być grzeczna-szepnął i zaśmiał się widząc jej rozzłoszczone oczy. Nim zdążyła coś powiedzieć wepchną ją do sali a sam wszedł za nią.
-Nienawidzę go- szepnęła siadając na parapecie.
***
-Rika!-zawołał-Co się stało?-wreszcie udało mu się ją dogonić.
-Aki....zaczęła niepewnie-Może..może..może powinieneś znaleźć sobie nową partnerkę....
-O czy Ty mówisz?!-prawie krzyknął.
-Chyba muszę muszę powiedzieć mu prawdę-pomyślała patrząc chłopakowi w oczy.
-Posłuchaj-znowu podjęła próbę rozmowy. Lecz tym razem znacznie odważniej.-Przy Tobie nie mogę skupić się na krokach, cały czas zaprzątasz mi głowę. Ten występ jest dla Ciebie bardzo ważny, nie chcę Ci go zeps...-przerwał jej pocałunkiem. Przyglądała mu się szeroko otwartymi oczami, oprzytomniała gdy jego dłonie obieły ją w talii. Wplotła długie palce w jego puszyste włosy i równie zachłannie zaczęła oddawać pocałunek. Trwali by tak pewnie aż obu zabrakło by życiodajnego tlenu, ale usłyszeli krzyki dochodzące za zakrętu. Ciekawa oderwała się od Kimio i wyjrzała za ściany.
-To Michi- stwierdziła, ale nie była pewna co do chłopaka który najwyraźniej próbował przeprosić brązowowłosą.
-Rika, wiesz kim jest ten chłopak?-usłyszała pytanie gdzieś z okolic swojej głowy. Nagle jej oczy zrobiły się wielki i wydusiła tylko:
-Znam go. To jest Max, Max Changmin-przed ruszeniem w jego stronę powstrzymały ją silne, męskie ręce.
-Cieszy mnie fakt, że znasz tego gościa, ale na razie zostajesz ze mną-szepnął i znowu złączył ich usta,
-Max może poczekać-pomyślała oddając czuły pocałunek.
***
-Widzisz! Dlatego nie powiedziałem Ci wcześniej!-wrzasną otwartą ręką uderzając w ciemne drewniane drzwi.
-Jasne lepiej było mnie okłamywać!-usłyszał jej zduszony krzyk. Nie myśląc nad konsekwencjami mocnym kopnięciem wyważył przeszkodę i wszedł do środka. W ostatnim momencie uchylił się z porcelanowym wazonem, który leciał w jego stronę. Ostrożnie przed kolejnym atakiem wychylił się za ściany.
-Skończyła mi się amunicja-burknęła.
-Masz jeszcze poduszki- stwierdził słusznie pokazując ów przedmiot.
-Jeżeli dostaniesz poduszką, nie zaboli Cię to-odparowała szybko.
-Racja-powiedziała siadają na skraju łóżka-Ile mam jeszcze przepraszać?
Westchną bezradnie, gdy piwno oka nic nie odpowiedziała.
-Na wreszcz na mnie. Na wyklinaj. Tylko odezwij się-poprosił chwytając jej zimną dłoń. Ich spojrzenia się spotkały.
-Co miałem powiedzieć?-spytał i sam sobie odpowiedział:- Miło mi Max Changmin. Jestem zadufaną w sobie gwiazdą i istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że będę Twoim nauczycielem.
Zaśmiała się cicho, zakrywając usta wolną dłonią.
-Max nasze światy różnią się diametralnie. Co powiedzą inni gdy dowiedzą się, że spotykasz się z normalną dziewczyną?
-Nie obchodzi mnie opinia innych-dodał szybko przyciągając ją do siebie. Teraz gdy wtulona był w jego tors do jego nozdrzy uderzył jej słodki zapach.
-Mich daj nam szansę-szepnął błagalnie. Brązowo włosa milczała, gdy stracił nadzieje poczuł jej delikatne ręce na twarzy. Piwne oczy świeciły niezdrowym blaskiem a malinowe usta zdobił uśmiech.
-Dobrze-szepnęła przytulają się do niego-Ale najpierw napraw mi drzwi-dodała tłumiąc śmiech.

Megan

Doriito

Megan

Kinia-chan^^

Megan

Posty edytujemy ^^