Różne oblicza przyjaźni

Tina

Jako, że wczoraj udało mi się trochę posiedzieć i popisać to będę tak dobra i zamieszczę te wypocinki :hamster_evil:

Mam nadzieję, że się ucieszycie :hamster_evil:

Ostrzegam, że następny part może nie być tak szybko. Wszystko zalezy od mojej weny :hamster_XD:

Tak więc życzę miłego czytania :hamster_evil:

PART 6

Tego dnia wyjątkowo długo zajęło You wyjście spod prysznica. Wyjątkowo zimnego prysznica. Kiedy nareszcie udało mu się trochę opanować i opuścił łazienkę, spojrzał na zegarek. Ponieważ jego umysł nie pracował jeszcze na takich obrotach na jakich powinien, chwilę zajęło mu skojarzenie faktu, że godziny poranne już dawno minęły. Dopiero po ponownym zerknięciu zauważył, że wskazówki rzeczywiście wskazują godzinę 15! Było to dla niego tym większym szokiem, że do tej pory nigdy w życiu, nawet po najbardziej zakrapianej alkoholem imprezie nie zdarzyło mu się wstać później niż o 12. Po chwili stwierdził jednak, że nic innego jak zmęczenie trasą musiało mu wreszcie dać się we znaki. Szybko ubrał się w czyste ubranie, wczorajsze od razu wkładając do pralki, po czym poszedł do kuchni zrobić sobie coś do jedzenia. Pomiędzy jednym kęsem a drugim usłyszał ciche wibracje swojej komórki. Spojrzał zdziwiony na ekran i odczytał wiadomość: „Do jasnej cholery, gdzie Ty się podziewasz? I może raczyłbyś chociaż na jednego sms’a odpowiedzieć, co?”. Nadawcą był Shinya. Zastanawiał się chwilę o jakie smsy może właściwie chodzić, jednak kiedy zajrzał do skrzynki odbiorczej zobaczył 15! nieprzeczytanych wiadomości. O mało nie spadł z krzesła przy okazji dławiąc się kanapką. Komu jak komu, ale Shinyi nie zdarzało się pisać smsów, jak już miał coś do powiedzenia to dzwonił. Ciekawy był o co może tamtemu chodzić, a ponieważ sam nie lubił pisać, szybko wykręcił numer czekając na połączenie.

W momencie, w którym po drugiej stronie usłyszał Takumiego wszystko stało się jasne. Ten to raczej nie mógłby żyć gdyby coś takiego jak sms nie istniało. Okazało się, że chłopak nadal do końca nie wytrzeźwiał i zwyczajnie pomylił numery. Zagadką pozostawało jednak nadal skąd u tamtego znalazł się telefon Shinyi, stwierdził jednak, że nie będzie się nad tym zastanawiał i zwyczajnie się rozłączył obiecując wcześniej, że odwiedzi jego i U:zo wieczorem.

Kiedy Daga wróciła ze spotkania i weszła do mieszkania natychmiast odczuła w nim czyjąś obecność. Szybko się okazało czyją. Otóż w salonie przed telewizorem siedział nikt inny jak Tina. Dziewczyna oglądała jakiś głupkowaty serial i co chwilę wybuchała gromkim śmiechem, w międzyczasie zajadając się lodami. Nawet nie zauważyła, że Daga zdążyła już wrócić do domu.

- Co Ty tu właściwie robisz? – zapytała początkowo trochę zła, jednak kiedy zobaczyła zszokowaną i przestraszoną minę Tiny zaczęła się śmiać.
- A mogłabyś mnie tak nie straszyć. Ja tu zawału o mało przez Ciebie nie dostałam – odparła tamta próbują uregulować jakoś rytm swojego serca.
- No to przynajmniej jesteśmy kwita – powiedziała z uśmiechem – Ale nadal nie odpowiedziałaś na moje pytanie.
- Gdybyś nie odłożyła wcześniej słuchawki to byś wiedziała. Przyszłam po to moje pudło, które ostatnio u Ciebie zostawiłam. No, a że zaczął się mój ulubiony program to stwierdziłam, że na Ciebie poczekam.
- A to? – zapytała Daga patrząc na puste już prawie opakowanie po jej ulubionych lodach.
- Aaaa… to? Znalazłam w zamrażarce – rzuciła Tina pochłaniając ostatnią łyżkę i uśmiechając się szeroko.
- W mojej zamrażarce?! Tinek, czy ty czasem nie przeginasz? – Daga próbowała udawać obrażoną, jedna zdradzał ją uśmiech czający się w kącikach ust.
- Oj tam, oj tam. Nie przesadzaj.

Tina kontynuowała oglądanie programu, Daga tymczasem poszła do kuchni przygotować im coś do picia. Po drodze, w przedpokoju zauważyła skrawek papieru, który zostawiła tam przed wyjściem. Zabrała go ze sobą zastanawiając się czyj to właściwie może być numer. Nastawiła wodę i wykorzystując czas aż ta się zagotuje wstukała cyfry do telefonu i zadzwoniła. Przez dłuższy czas nikt nie odbierał, po chwili jednak po drugiej stronie usłyszała męski głos.

- Słucham?
- Przepraszam, z kim mam do czynienia? – zapytała zastanawiając się skąd właściwie wzięła się ta karteczka i kim jest jej rozmówca. Wydawało jej się, że zna skądś ten głos, jednak nie była w stanie sobie przypomnieć skąd.
- To ja chyba powinienem o to spytać – odparł tamten – I skąd ma pani ten numer?
- Przepraszam, racja. Mam na imię Daga. A numer… ciężko powiedzieć.
- Jak to?
- Szczerze mówiąc sama nie wiem skąd go mam. Znalazłam w swojej torebce – w tym momencie do pomieszczenia weszła Tina zastanawiając się z kim też przyjaciółka może rozmawiać. Starała się na migi podpytać, jednak Daga tylko wzruszyła ramionami na znak, że nie ma pojęcia. Wtedy tamta podeszła i przytknęła ucho z drugiej strony słuchawki.
- Czy mogłabyś jeszcze raz powtórzyć jak się nazywasz? – zapytał ponownie mężczyzna. W tym momencie Tina prawie zaliczyła glebę. Wyrwała przyjaciółce telefon z ręki i rzuciła:
- Chacha??!!
- Tina?! Co tu jest grane?
- No właśnie chciałam Cię o to samo zapytać? – dziewczyna wciąż nie mogła wyjść z szoku. Spojrzała przez ramię na Dagę, która była chyba jeszcze bardziej zaskoczona niż ona. Ponownie wzruszyła ramionami pokazując jej skrawek papieru i starając się wytłumaczyć, że znalazła go w torebce.

„Po co Chachamaru miałby mi podrzucać swój numer? A teraz udawać, że nie wie o kogo chodzi?” zastanawiała się patrząc na Tinę, która starała się z tamtym dogadać. Szczerze mówiąc myślała, a może miała nadzieję, że to numer You. W końcu to on cały wieczór siedział obok niej i w sumie tylko on miał możliwość dosięgnięcia do jej torebki. „Co tu jest grane?” zastanawiała się coraz bardziej zdziwiona. Z dalszych rozmyślań wyrwał ją głos przyjaciółki, która właśnie kończyła rozmowę.

- Tinek, o co tu chodzi? – zapytała w sumie lekko przestraszona.
- Nie wiem. Mam wrażenie, że musimy się wybrać do chłopaków i rozwiązać tą zagadkę, bo coś mi tu nie gra.
- No mi tym bardziej. Po co ktoś mi to podrzucił? – zapytała wskazując na teraz już mocno sponiewierany papier.
- I tego właśnie musimy się dowiedzieć. Chacha mówił, że mają się dziś spotkać u U:zo i Takumiego w mieszkaniu. Więc chyba i my się tam wybierzemy.

Jako, że była godzina 16, a chłopaki umówieni byli dopiero na 19, dziewczyny na spokojnie mogły posiedzieć, wypić herbatę i zjeść jakiś obiad. Obiadokolację w sumie. Ani jedna, ani druga nie kwapiła się do przygotowania jedzenia, postanowiły więc zamówić coś na wynos. Kiedy czekały na dostawę usiadły w salonie i zaczęły rozmawiać o wczorajszym wieczorze.

Tina musiała nieźle się tłumaczyć z faktu, iż przybycie reszty chłopaków wcale nie było przypadkowe. Daga pomimo, że już dawno przestała być o to zła starała się zachować srogi wyraz twarzy, żeby trochę ją postraszyć. Długo jednak nie wytrzymała i widząc przestraszona minę Tiny roześmiała się, a tamta mogła nareszcie spokojnie odetchnąć. W międzyczasie dostarczono im jedzenie i podczas posiłku dyskutowały o całym YFC. Najchętniej omawianymi członkami byli U:zo, Takumi i Jon, oczywiście za sprawą „Damage Liver”. W pewnym momencie jednak Daga przypomniała sobie, że miała dokładnie wypytać Tinę o to jak poznała Gackta. Dziewczyna nie była za bardzo zadowolona ze zmiany tematu, jednak nie miała wyjścia i musiała opowiedzieć o ich pierwszym spotkaniu.

Daga nie do końca uwierzyła w to co powiedziała przyjaciółka. Wszystko wydawało się nieprawdopodobne, wręcz niemożliwe, jednak postanowiła, że nie będzie dalej drążyć tego tematu. „W sumie czy to ważne gdzie i jak?” pomyślała, „Najważniejsze, że są razem” dodała w myślach. Kiedy chwilę później, prawie jednocześnie spojrzały na zegarek, stwierdziły, że pora się zbierać. Dokładnie o 18:30 wyszły z mieszkania i pojechały na spotkanie z chłopakami.

C.D.N.

Oczywiście proszę o komentarze :hamster_XD:

no i mam nadzieje, że ja również niedługo doczekam się kolejnych partów waszych fików :hamster_evil:

Megan

Yuri

Megan

Tina

Megan

Tina

Megan

Tina

Megan

Tina

Jakoś mnie tak wena sie trzyma więc dodam, a co :hamster_XD:

PART 7

Kiedy dotarły na miejsce okazało się, że pomimo godziny 19:20 w mieszkaniu znajdują się tylko jego właściciele. A dokładniej rzecz ujmując to jeden właściciel - Takumi, który paradował po domu w samych tylko, wyjątkowo obcisłych, bokserkach i z rozwianymi włosami, z których każdy sterczał w inną stronę. Nie wiadomo, czy znał na tyle swoich przyjaciół i wiedział, że się spóźnią, czy też może zawsze witał ich w tym stroju. Jedno było pewne, jego mina po tym jak otworzył przed dziewczynami drzwi świadczyła o tym, iż na pewno nie był uprzedzony o ich przybyciu. Początkowo miał ochotę zatrzasnąć im drzwi przed nosem, sam ostentacyjnie umierając ze wstydu, szybko jednak się opanował i wpuścił je do środka. On tymczasem jak błyskawica pobiegł do łazienki, skąd dało się słyszeć jedynie głośny jęk. Dziewczyny podejrzewały, że mógł być on wynikiem widoku jaki zastał w lustrze i zastanawiały się, czy aby nie będą zmuszone go cucić, chwile później jednak ich uszu doszło siarczyste przekleństwo, z którego wywnioskowały, że chłopak jakoś przetrwał owe chwile grozy. Niewiele myśląc zdjęły więc kurtki i wygodnie rozsiadły się w fotelach czekając. Po jakichś 10 minutach Takumi przyszedł do nich teraz już całkowicie ubrany i dokładnie uczesany. Zaproponował, że zrobi im coś do picia i niezwykle szybko ponownie zniknął, tym razem w kuchni. Pomimo pośpiechu obie dziewczyny zauważyły, że na jego policzkach wykwitły dwa ogromne rumieńce, których nie dał rady ukryć. Popatrzyły tylko na siebie uśmiechając się szeroko i jednocześnie szepcząc: „Urocze”. Nie powiedziały tego głośno, nie chcąc dodatkowo onieśmielać chłopaka. Gdy wrócił, jego twarz miała już naturalny kolor. Podał dziewczynom przygotowane napoje i usiadł na kanapie.

Jakieś pół godziny później cała trójka usłyszała dźwięk przekręcanego w zamku klucza. Kiedy odwrócili się w stronę drzwi zobaczyli wchodzącego U:zo razem z Chachą. Dziewczyny nie widziałyby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że kątem oka dostrzegły, jak starszy mężczyzna trzyma młodszego za… tyłek. Na dodatek nachylał się nad nim w sposób wyraźnie świadczący o tym, iż zamierza go pocałować. Takumi albo tego nie zauważył, albo był doskonale przyzwyczajony do tego typu widoków. Szybko okazało się, że opcja druga jest tą prawdziwą, gdyż widząc zszokowany wzrok dziewczyn chrząknął tylko głośno powodując, że tamci momentalnie od siebie odskoczyli.

- Opanujcie się trochę, gości mamy – rzucił przez ramię zbierając puste już kubki ze stołu.
- O, Tina i czekaj, jak ona miała na imię? – U:zo spojrzał pytającym wzrokiem na swojego partnera.
- Daga łosiu, Daga. Co wy tu robicie tak wcześnie dziewczyny? – zapytał Chacha, po czym lekko trzepnął młodszego w tył głowy. Zdecydowanie dało się zauważyć kto w tym związku jest „na górze”
- Przecież mieliście się spotkać o 19 – odpowiedziała na pytanie Tina patrząc na niego jak na wariata – A teraz, jeśli mnie wzrok nie myli jest 20 – dodała spoglądając zdziwiona na przyjaciółkę.
- To jeszcze Cię Satoru nie uświadomił, że jak słyszysz 19 to znaczy, że przed 21 nie masz się co pokazywać? – Chachamaru zabawnie zmarszczył czoło przyglądając się gościom.

W tym momencie obie spojrzały najpierw na siebie, później na chłopaków i wybuchnęły śmiechem. Wychodziło na to, że najbliższą godzinę przyjdzie im spędzić z dwójką napalonych na siebie muzyków i trzecim będącym na wyraźnym kacu. Wieczór zapowiadał się wręcz niesamowicie. Zanim jednak ostatnio przybyli zdążyli znaleźć sobie jakieś miejsce do siedzenia odezwał się dzwonek do drzwi. Okazało się, że pozostała czwórka chłopaków postanowiła tym razem pojawić się wyjątkowo wcześnie. Jako pierwszy pojawił się Jon, podobnie jak Takumi widocznie „wczorajszy”. Z całej wczorajszej trójcy tylko U:zo wydawał się wyjątkowo rześki. Chwilę później zawitał G, powitany przez Tinę soczystym całusem, a zaraz za nim Shinya i You, którzy praktycznie wpadli na siebie pod drzwiami. Tak więc około 20:30 w dość niedużym salonie siedziało całe YFC i dwójka dość niespodziewanych, przynajmniej przez większość, gości. Tina, nie chcąc tracić więcej czasu od razu przeszła do sedna sprawy, pomimo, że You i U:zo chwilę wcześniej wyszli na taras zapalić.

- Chacha, możesz mi powiedzieć dlaczego właściwie podrzuciłeś wczoraj swój numer do torebki Dagi?
- Ale przecież tłumaczyłem Ci, że niczego nikomu nie podrzucałem. Po co miałbym to robić? Przecież mam Takeshiego.
- Ale o co właściwie chodzi? – wtrącił się nagle do rozmowy Takumi.
- Ktoś chyba wczoraj zrobił sobie kawał.
- To znaczy? – Jon również zaczął się zastanawiać o co właściwie może chodzić. Jedynie Gackt siedział spokojnie obok Tiny, zdając się zupełnie nie zainteresowany prowadzoną konwersacją.
- Dostałem dziś telefon od Dagi, która powiedziała, ze ktoś podrzucił jej karteczkę z moim numerem telefonu.
- Co?! – zapytali równocześnie Jon i Takumi.
- No właśnie nie bardzo wiem, co jest grane. W każdym bądź razie, Daga przysięgam, że to nie moja sprawka. Nawet po alkoholu bym tego nie zrobił.

W tym momencie wrócili „palacze” i słysząc ożywioną dyskusję zaczęli się zastanawiać o co chodzi.

- Coś nas ominęło? – zapytał U:zo ponownie siadając na miejscu tuż obok Chachamaru.
- Rozmawiamy o wczorajszym wieczorze i jakimś żartownisiu.

Nagle Satoru siedzący do tej pory cicho w kącie zaczął się głośno śmiać. Wszystkie spojrzenia w jednej chwili zwróciły się ku niemu. Gdy to zobaczył jego rozbawienie tylko się pogłębiło. Starał się coś im powiedzieć, jednak nie był w stanie się opanować. Przez prawie 10 minut nie mógł wypowiedzieć ani słowa, ponieważ od razu zaczynał śmiać się od nowa. Dopiero kiedy Chacha podszedł do niego z chęcią mordu w oczach postanowił wszystko wyjaśnić.

You razem z U:zo patrzyli niepewnie po wszystkich nadal nie wiedząc właściwie dlaczego atmosfera jest tak napięta. Jako jedyni nie zdołali dowiedzieć się o co chodzi, stąd ich konsternacja pogłębiała się z minuty na minutę.

- Naprawdę nie zauważyliście niczego niezwykłego od wczoraj? Wy wszyscy, nie tylko Chacha – zapytał ciągle rozbawiony G.
- Co niby mieliśmy zauważyć? – zapytał Shinya, który do tej pory się nie odzywał.
- Może zacznę inaczej, Tinuś, skarbie, masz może tą karteczkę z numerem?
- Ja mam – odezwała się Daga, podnosząc się z miejsca i podchodząc do wieszaka w przedpokoju. Wyjęła z niej skrawek papieru i wróciwszy podała chłopakowi. Ten natomiast patrząc na to co jest na niej napisane ponownie zaczął się śmiać. Reszta chłopaków podeszła do niego i spojrzała przez ramię.
- Ale… ale… Jak to możliwe? – zapytał Jon prawie siadając z wrażenia doskonale zdając sobie sprawę czyj numer widniał na kartce. I czyim pismem został on napisany.

C.D.N.

Jak zwykle moje pytanie jest proste: Podobało się?? :hamster_evil:

Jeśli tak to prosze o cytaty :hamster_evil:

Tak, tak, wiem, wredna jestem :hamster_XD:

Megan

Zacznę od tego, że mam ochotę Ci karczek skręcić za to w jakim momencie zakończyłaś

Za karę nie będzie cytatów!
3...

2...

1...

ŻARTOWAŁAM :hamster_XD:

Tina

Megan

Yuri